Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

comitis N C

  • 1 Hagae-Comitis*

    Hague (Netherlands) [ne]

    Latin place names > Hagae-Comitis*

  • 2 comes

    companion, friend, comrade / count.

    Latin-English dictionary of medieval > comes

  • 3 comes

        comes itis, m and f    [com- + 1 I-], a companion, associate, comrade, partaker, sharer, partner. omnino sine comite venisse, quite alone: Comites secuti sunt virginem, T.: eius Rubrius: o socii comitesque, H.: cui fides Achates it comes, V.: victoriae Pompei, an associate in, Cs.: eius amentiae: mortis, O.: paternae fugae, L.: data sum comes Minervae, O.: comitem sororem Sprevisti, V.—A guardian, tutor: Illi me comitem in arma pater misit, V.: custos comesque Iuli, V.—An attendant, retainer, dependant: Brundisium ductus, H.: ducendus et unus Et comes alter, H.: comites magistratuum, retinue: eius: comes Neronis, one of Nero's train, H.—Fig., of things, a companion, attendant, concomitant, associate, consequence: multarum deliciarum saltatio: eventūs rerum comites consiliorum: artes virtutis: culpam poena premit comes, H.
    * * *
    I
    comrade, companion, associate, partner; soldier/devotee/follower of another
    II
    Count, Earl (England); official, magnate; occupant of any state office

    Latin-English dictionary > comes

  • 4 comes

    comes, itis, c. (com u. eo; vgl. coëo, comitium), der Mitgänger, der Begleiter, die Begleiterin, a) übh.: c. Antonii, Cic.: c. Herculis, Suet.: Cyri, Frontin.: c. tuus, Cic.: comite Agrippā, Suet.: T. Agusius comes meus fuit illo miserrimo tempore, Cic.: age age, absolve me, ne comites morer, Plaut. – comes fugae, Cic.: exsilii, Vell. u. Mart.: c. victoriae, Caes. – in studiis c. et in lusibus, Ps. Quint. decl.: esse comitem alcis, Cic., u. alci, Ov. – dare (alci) comitem, Curt.: alqm od. se comitem alci addere, Liv. u. Verg.: alqm comitem alci adiungere, Cic.: comites de suis adiungere alci, Nep.: se comitem fugae alcis adiungere, Cic.: aggregare alqm alci comitem (v. Zufall), Vell.: alqm comitem habere, Cic.: alqm od. alqam (zB. uxorem) comitem fugae habere, Sen. poët. u. Vell.: u. alqm rerum omnium socium comitemque habere, Cic.: alqm comitem habere consiliis suis, Plaut.: praebere se alci comitem in inimicis ulciscendis, Cic.: non praebere se comitem illius furoris, sed ducem, Cic.: comitem negare (verst. se), nicht mitgehen wollen, Ov.: si nemo tantae virtutis exstitisset comes, Liv. – v. lebl. Subjj., luna, c. in nostras officiosa vias, Ov.: eloquentia pacis comes otiique socia, Cic.: mortis comes gloria, Cic.: invidia gloriae comes, Nep.: eminentis fortunae comes invidia, Vell.: grammatice dulcis secretorum c., Quint.: ira et metus et reliqui motus animi, comites superiorum, Cic.: hāc igitur conscientiā comite proficiscar, Cic. – b) insbes.: α) der Begleiter = Führer eines Knaben, gew. verb. custos comesque alcis, Verg.: comes et rector alcis, Suet.: puero (Alexandro) comes et custos salutis datus (v. Arzt Philippus), Curt. – β) der Begleiter, einer aus dem Gefolge, im Plur. die Begleiter = das Gefolge (vgl. cohors no. II, B, 2, b), sowohl der Magistrate, bes. des Prätors in der Provinz (Unterbeamte [Präfekten, Schreiber, Herolde, Ärzte, Haruspices], junge Vornehme, Freunde, Schmarotzer, Klienten, Freigelassene, s. Ernesti Exc. XV zu Suet. Tib. 46. Ruhnken Suet. Caes. 42), comites omnes magistratuum, Cic.: comites eius (Verris), Cic.: comites et adiutores negotiorum publicorum, Cic.: comites illi tui delecti, Cic.: senatoris filius contubernalis aut comes magistratus, Suet.: comes scribaque Neronis, Hor.: Pompeii libertus et paene omnium expeditionum comes, Suet.: comitum coetus, Catull.: quorum comes in provincia fuit, Suet. – als auch in der august. Zeit vornehmer Privatleute auf Ausflügen u. Reisen (bes. Schmarotzer; vgl. Schmid Hor. ep. 1, 7, 76. Bremi Suet. Tib. 46), ducendus et unus et comes alter, uti ne solus rusve peregreve exirem, Hor.: comites servosque ceteros dimiserat, Suet. – als auch (zur Kaiserzeit) des Kaisers (zuw. in Rangklassen geteilt, s. Suet. Tib. 46), servus Aemilii Pauli comitis eius, Suet.: inter comites Neronis, Suet.: comites a se removere, Suet. – dah. in spät. Kaiserzeit comes als Bezeichnung für den Inhaber irgend eines Hof- od. Staatsamts, zB. der c. stabuli, Oberstallmeister, Cod. Theod. 11, 18, 1. Greg. Tur. hist. Franc. 3, 32: comes (als General) rei castrensi praefuit per Africam, Amm. 30, 7, 3. Vgl. Seeck in Pauly-Wissowa Realenz. IV, 622 ff.

    lateinisch-deutsches > comes

  • 5 frendo

    frendo, frēsum (frēssum), ere, I) intr, knirschen, a) (meist Partiz. frendēns) = vor Wut, Unwillen usw. mit den Zähnen knirschen, mit u. ohne dentibus, v. Menschen u. Tieren, Plaut., Cic. u.a.: tumidā frendens irā, Ov.: cassā frendens irā, Val. Flacc.: comitis frendens casu (über usw.), Sil.: dolor frendens, der knirschende = grimmige, Sen. – m. Acc. resp., nec, machaera, audes dentes frendere, Plaut. fr. bei Non. 447, 18: m. Acc. plur. neutr. poet. st. des Adv., irrita frendit, vergeblich, Stet.: frendentes immania, entsetzlich, Amm. – b) als Naturlaut einiger Tiere, frende et fritinni suaviter (v. der Schwalbe), Poët. com. fr. bei Varro LL. 7, 104: frendit agrestis aper, Anthol. Lat. 762, 52 (233, 52): aprorum (est) frendere, Suet. fr. 161. p. 248, 1 R.: merulorum est frendere vel zinziare, ibid. p. 252, 2 R. – II) tr.: A) mit den Zähnen zerknirschen, übtr. übh. (= θλάω) zermalmen, fabam, schroten, Varro: saxo fruges, Acc. tr. fr. – oft im Partiz., faba fresa, Cels. u. Col., od. fressa, Edict. Diocl.: faba non fressa, ganze, Edict. Diocl.: ervum fresum, fresa cicera, Col. – B) prägn., knirschend-, zürnend beklagen, noctes, Pacuv. tr. 10. – m. folg. Acc. u. Infin., frendente Alexandro eripi sibi victoriam e manibus, indem A. knirschte (darüber wütend war), daß usw., Curt. 4, 16 (60), 3. – / Nbf. nach der 2. Konjug., frendet, Gloss. u. Not. Tir. 94, 32: frendent, Augustin. de civ. dei 20, 30, 4. p. 485, 25 D.2: Infin. frendēre, Pacuv. tr. 10: Perf. frenduī, Vulg. psalm. 34, 16. Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 226.

    lateinisch-deutsches > frendo

  • 6 comes

    [st1]1 [-] cŏmĕs, ĭtis, m. et f.: - [abcl][b]a - compagnon, compagne; associé à, partisan de. - [abcl]b - Virg. Suet. pédagogue, gouverneur d'un enfant (esclave qui accompagnait un enfant à l'école et portait son cartable). - [abcl]c - qui est de la suite, personne de l’escorte. - [abcl]d - comte, dignitaire du Bas-Empire.[/b]    - alicui comitem se praebere (addere): accompagner qqn.    - comes alicujus (alicui) esse: être le compagnon de qqn.    - cum se victoriae Pompeii comitem esse mallet quam socium Caesaris in rebus adversus, Caes. BC. 3, 80: préférant se rallier à la victoire de Pompée plutôt que de s'associer à César qui subissait des revers. [st1]2 [-] cŏmēs = comedis → comedo, edere.
    * * *
    [st1]1 [-] cŏmĕs, ĭtis, m. et f.: - [abcl][b]a - compagnon, compagne; associé à, partisan de. - [abcl]b - Virg. Suet. pédagogue, gouverneur d'un enfant (esclave qui accompagnait un enfant à l'école et portait son cartable). - [abcl]c - qui est de la suite, personne de l’escorte. - [abcl]d - comte, dignitaire du Bas-Empire.[/b]    - alicui comitem se praebere (addere): accompagner qqn.    - comes alicujus (alicui) esse: être le compagnon de qqn.    - cum se victoriae Pompeii comitem esse mallet quam socium Caesaris in rebus adversus, Caes. BC. 3, 80: préférant se rallier à la victoire de Pompée plutôt que de s'associer à César qui subissait des revers. [st1]2 [-] cŏmēs = comedis → comedo, edere.
    * * *
        Comes, huius comitis, pen. corr. com. gen. Vlpian. Qui accompaigne.
    \
        Comes fugae paternae. Liu. Qui luy tient compaignie en s'en fuyant.
    \
        Comes itineris. Plaut. Qui tient compaignie par chemin.
    \
        Patriae laudis comites. Senec. Imitateurs de la vertu paternelle.
    \
        Sedendi comes. Cic. Qui tient compaignie à quelcun assis, Compaignon de repos.
    \
        Veris comites, animae Thraciae. Horat. Vens qui soufflent au printemps.
    \
        Virginitatis comites. Ouid. Qui gardent leur virginité.
    \
        Genius comes. Horat. Nostre bon ange.
    \
        Manus comitum. Stat. La troupe de, etc.
    \
        Exterior comes. Horat. Qui en faisant compaignie à aucun se tient du costé gauche.
    \
        Abnegare comitem. Horat. Refuser de faire compaignie.
    \
        Addere sese comitem alicui. Virgil. L'accompaigner.
    \
        Ire comitem alicui. Virgil. Luy faire compaignie.
    \
        Negare comitem. Ouid. Refuser de faire compaignie.
    \
        Comitem se praebere furoris alterius. Cic. Suyvre autruy à mal faire.
    \
        Comes relatum ad ducem. Cic. Qui suit un autre.
    \
        Comes consiliis alicuius. Plaut. A qui on communique son secret.
    \
        Comites iudicum. Cic. La suite et officiers qui estoyent avec un Magistrat en la province.

    Dictionarium latinogallicum > comes

  • 7 comes

    comes, itis, c. (com u. eo; vgl. coëo, comitium), der Mitgänger, der Begleiter, die Begleiterin, a) übh.: c. Antonii, Cic.: c. Herculis, Suet.: Cyri, Frontin.: c. tuus, Cic.: comite Agrippā, Suet.: T. Agusius comes meus fuit illo miserrimo tempore, Cic.: age age, absolve me, ne comites morer, Plaut. – comes fugae, Cic.: exsilii, Vell. u. Mart.: c. victoriae, Caes. – in studiis c. et in lusibus, Ps. Quint. decl.: esse comitem alcis, Cic., u. alci, Ov. – dare (alci) comitem, Curt.: alqm od. se comitem alci addere, Liv. u. Verg.: alqm comitem alci adiungere, Cic.: comites de suis adiungere alci, Nep.: se comitem fugae alcis adiungere, Cic.: aggregare alqm alci comitem (v. Zufall), Vell.: alqm comitem habere, Cic.: alqm od. alqam (zB. uxorem) comitem fugae habere, Sen. poët. u. Vell.: u. alqm rerum omnium socium comitemque habere, Cic.: alqm comitem habere consiliis suis, Plaut.: praebere se alci comitem in inimicis ulciscendis, Cic.: non praebere se comitem illius furoris, sed ducem, Cic.: comitem negare (verst. se), nicht mitgehen wollen, Ov.: si nemo tantae virtutis exstitisset comes, Liv. – v. lebl. Subjj., luna, c. in nostras officiosa vias, Ov.: eloquentia pacis comes otiique socia, Cic.: mortis comes gloria, Cic.: invidia gloriae comes, Nep.: eminentis fortunae comes invidia, Vell.: grammatice dulcis secretorum c., Quint.: ira et metus et reliqui motus
    ————
    animi, comites superiorum, Cic.: hāc igitur conscientiā comite proficiscar, Cic. – b) insbes.: α) der Begleiter = Führer eines Knaben, gew. verb. custos comesque alcis, Verg.: comes et rector alcis, Suet.: puero (Alexandro) comes et custos salutis datus (v. Arzt Philippus), Curt. – β) der Begleiter, einer aus dem Gefolge, im Plur. die Begleiter = das Gefolge (vgl. cohors no. II, B, 2, b), sowohl der Magistrate, bes. des Prätors in der Provinz (Unterbeamte [Präfekten, Schreiber, Herolde, Ärzte, Haruspices], junge Vornehme, Freunde, Schmarotzer, Klienten, Freigelassene, s. Ernesti Exc. XV zu Suet. Tib. 46. Ruhnken Suet. Caes. 42), comites omnes magistratuum, Cic.: comites eius (Verris), Cic.: comites et adiutores negotiorum publicorum, Cic.: comites illi tui delecti, Cic.: senatoris filius contubernalis aut comes magistratus, Suet.: comes scribaque Neronis, Hor.: Pompeii libertus et paene omnium expeditionum comes, Suet.: comitum coetus, Catull.: quorum comes in provincia fuit, Suet. – als auch in der august. Zeit vornehmer Privatleute auf Ausflügen u. Reisen (bes. Schmarotzer; vgl. Schmid Hor. ep. 1, 7, 76. Bremi Suet. Tib. 46), ducendus et unus et comes alter, uti ne solus rusve peregreve exirem, Hor.: comites servosque ceteros dimiserat, Suet. – als auch (zur Kaiserzeit) des Kaisers (zuw. in Rangklassen geteilt, s. Suet. Tib. 46), servus Aemilii Pauli comitis eius,
    ————
    Suet.: inter comites Neronis, Suet.: comites a se removere, Suet. – dah. in spät. Kaiserzeit comes als Bezeichnung für den Inhaber irgend eines Hof- od. Staatsamts, zB. der c. stabuli, Oberstallmeister, Cod. Theod. 11, 18, 1. Greg. Tur. hist. Franc. 3, 32: comes (als General) rei castrensi praefuit per Africam, Amm. 30, 7, 3. Vgl. Seeck in Pauly-Wissowa Realenz. IV, 622 ff.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > comes

  • 8 frendo

    frendo, frēsum (frēssum), ere, I) intr, knirschen, a) (meist Partiz. frendēns) = vor Wut, Unwillen usw. mit den Zähnen knirschen, mit u. ohne dentibus, v. Menschen u. Tieren, Plaut., Cic. u.a.: tumidā frendens irā, Ov.: cassā frendens irā, Val. Flacc.: comitis frendens casu (über usw.), Sil.: dolor frendens, der knirschende = grimmige, Sen. – m. Acc. resp., nec, machaera, audes dentes frendere, Plaut. fr. bei Non. 447, 18: m. Acc. plur. neutr. poet. st. des Adv., irrita frendit, vergeblich, Stet.: frendentes immania, entsetzlich, Amm. – b) als Naturlaut einiger Tiere, frende et fritinni suaviter (v. der Schwalbe), Poët. com. fr. bei Varro LL. 7, 104: frendit agrestis aper, Anthol. Lat. 762, 52 (233, 52): aprorum (est) frendere, Suet. fr. 161. p. 248, 1 R.: merulorum est frendere vel zinziare, ibid. p. 252, 2 R. – II) tr.: A) mit den Zähnen zerknirschen, übtr. übh. (= θλάω) zermalmen, fabam, schroten, Varro: saxo fruges, Acc. tr. fr. – oft im Partiz., faba fresa, Cels. u. Col., od. fressa, Edict. Diocl.: faba non fressa, ganze, Edict. Diocl.: ervum fresum, fresa cicera, Col. – B) prägn., knirschend-, zürnend beklagen, noctes, Pacuv. tr. 10. – m. folg. Acc. u. Infin., frendente Alexandro eripi sibi victoriam e manibus, indem A. knirschte (darüber wütend war), daß usw., Curt. 4, 16 (60), 3. – Nbf. nach der 2. Konjug., frendet, Gloss. u. Not. Tir. 94, 32:
    ————
    frendent, Augustin. de civ. dei 20, 30, 4. p. 485, 25 D.2: Infin. frendēre, Pacuv. tr. 10: Perf. frenduī, Vulg. psalm. 34, 16. Ven. Fort. vit. S. Mart. 3, 226.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frendo

  • 9 thesaurus

    1) клад: a) скрытый ценный предмет (1. 22 pr. D. 10, 2. 1, 15 D. 10, 4. 1. 44 pr. D. 41, 2. § 39 I. 2, 1. 1. 31 § 1 D. 41, 1. 1. 63 pr. eod. 1. 3 § 3 D. 41, 2);

    b) thesauri, императорская сокровищница (1. 3 pr. C. 3, 24);

    thesaurorum comes, praepositus, сокровищник, казначей императорской кассы (см.); тк. thesaurarius (1. 1 C. 10, 23);

    thesaurensis = officialis Comitis thes. (1. 2 C. 12, 24).

    2) магазин (1. 48, § 1 C. Th. 8, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > thesaurus

  • 10 Hagae-Comitum

    see Hagae-Comitis

    Latin place names > Hagae-Comitum

См. также в других словарях:

  • ALBERTUS Philippi Comitis Weilburgensis — ex Anna Comite Mansfeldia (filia Alberti) fil. Saraepontanam ditionem, Adolfô ultimô illius rami exstinctô, hereditariô iure ad se devolutam Weilburgensi ditioni denuo iunxit, postquam illa avulsa inde fuisset ab A. C. 1429. quô Philippô… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AUXILIUM Triennarium seu Comitis — in Normanniae Ducatu: apud eundem Car. du Fresne …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BRIA Comitis Roberti — Urbecula Galliae in Bria provinc. ad amnem Ierre, 6. leuc. a Lutetia, in regione feraci …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CAROLUS II Hagae Comitis erat — CAROLUS II. Hagae Comitis erat funestô paternae mortis nuntiô auditô. Hinc a Scotis Rex factus, illuc concessit, sed ab Anglis, Cromwellô Duce, acie victus, postquam diu in hostico latitâsset, tandem lignatoris habitu primum usus, dein… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RODOLPHUS I filius Conradi II. Comitis Parisiensis — RODOLPHUS I. filius Conradi II. Comitis Parisiensis regnum quoddam exiguum constituit, inter Alpes, Galliam, italiam et Germaniam, saecul. 9. cum bella Galliae, et calamitates depositionem Caroli Crassi Regis insecutae variis principibus iugi… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • contra pacem vice-comitis — Against the peace of the sheriff. That is, against the peace of the sheriff s court in which the offense was tried. See 1 Bl Comm 117 …   Ballentine's law dictionary

  • ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Charta von Alaon — Die Charta von Alaon[1] ist ein arglistig gefälschtes Dokument, mit dem die Herkunft der Familie des Herzogs Eudo von Aquitanien († 735) belegt werden sollte. Sie ist auf den 30. Januar 845 datiert und trägt die Signatur des Königs Karl der Kahle …   Deutsch Wikipedia

  • ADOLFUS — I. ADOLFUS Comes Nassovius, lineae Weisbadensis. fil. secundo genitus Walreavii, lineae huius Auctoris, ex Adelheida (Dieterici Comitis Cattimelibocensis filia) frater Dietherisive Theodori, Archiepiscopi Moguntini, Patri in Comitatu successit,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NASSOVIA — I. NASSOVIA Arx, leu Moura, in ora aurea Guineae, quadrangularis est, in scopulo et probe munita, cum vico amplo, in regno Acanii parvi. Vide Arx Nassovia. II. NASSOVIA Insul. maris Indici, versus oram Occidentalein Sumatrae ad austrum Insulae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PHILIPPUS — I. PHILIPPUS Everhardi Comitis ex uxore Helfenstenia filius, Catharinam sibi Hanovicam iunxit cumque ea arcem exstruxit Solmensem, unde Comitum Solmensium prima origo. Hôc enim coniugiô natus Otto primus Solmae Comes fuit. II. PHILIPPUS Iohannis… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»